Trochę czasu spędziłam na Majorce ale dopiero tego lata przeżyłam pełne 2 tygodnie tradycyjnej fiesty w moim Sencelles. Teraz już wiem co to jest radość z życia.
Przygotowania do fiesty trwają wiele dni. Rozwieszane są girlandy, które przez wiele dni zdobić będą miasto, na głównym placu budowana jest duża scena, w końcu do domów wszystkich mieszkańców trafia kolorowy program zapowiadający całą masę uroczystości i przyjemności.
W Sencelles fiesty są huczne i głośne. Mają też unikalne i cenne cechy: są bardzo tradycyjne, ludyczne i - jak przed 100 laty - mocno angażują absolutnie wszystkich mieszkańców. To trochę wyjątek wśród pobliskich miast ale bardzo chlubny.
Dziś jest czternasty dzień fiesty. Jest godz. 3.30 w nocy, kolejny dzień trwa na dobre zabawa, gra głośno muzyka, wszyscy tańczą. Dzieci strzelają z “diabełków”. Dziś dzień tańców tradycyjnych. Oniemiałam absolutnie, gdy usłyszałam piękną muzykę i zatkało mnie, gdy zobaczyłam na czym polega zabawa...
Na scenie młodzi ludzie śpiewają w majorkańskim języku i grają na tradycyjnych instrumentach ludowe utwory. Niemal wszyscy mieszkańcy ruszają przed scenę do tańca. Kroki są niezwykle skomplikowane. Wszyscy wykonują zgodnie te same figury. Siedzę z boku i próbuję złapać o co chodzi, jak oni to wszystko pamiętają. Dla mnie to absolutny fenomen.
Kobiety wyglądają zjawiskowo. Po kilku tańcach robi się gorąco. Naraz panie wyjmują wachlarze i dalej tańczą, dodając temu widowisku jeszcze więcej uroku i czaru.
W zabawie biorą udział przynajmniej trzy pokolenia: dziadkowie, dzieci, wnuki. Wszyscy razem ze sobą. Babcia uczy tańców wnuka a tata córkę. Piękny widok. Tak sobie myślę, że to jest dopiero sztuka, poprzez zabawę uczyć kolejne pokolenia dumy ze swojego pochodzenia. Bez patetycznych słów, mocnych gestów, za to muzyką i tradycyjnymi tańcami,. A zna je tu na prawdę każdy. Z resztą, sami zobaczcie...
Próbowałam sobie wyobrazić taką imprezę w Polsce, z naszym folklorem, oberkiem, mazurem i krakowiakiem. Myślę, że mało kto spędziłby całą noc przy muzyce ludowej, nie mówiąc już o tańcach na taką skalę, jak tu. My po prostu ich nie znany. A szkoda.
Dochodzi godzina piąta. Muzyka nadal głośno gra, o śnie nie ma co myśleć. Siedzę na tarasie, słucham cudownej hiszpańskiej muzyki, gwaru i po prostu radości życia. I już teraz wiem skąd ich duma z bycia Majorkańczykiem. Solidne podstawy otrzymują wraz “mlekiem matki” a umacniają je poprzez bycie razem i dumę z tego, że są razem.
